"Mniej więcej Maddy" to poruszająca, napisana z empatią opowieść o dziewczynie, której życie posypało z dnia na dzień niczym domek z kart. Lisa Genova, autorka bestsellerowego "Motyla", znana z umiejętności przedstawiania złożonych problemów neurologicznych i psychicznych, tym razem zagłębia się w temat, o którym chciała pisać już od dawna. I tak oto w efekcie powstaje literackie studium choroby afektywnej dwubiegunowej.
Główna bohaterka, Maddy, to młoda kobieta, w której codzienność nagle wkracza choroba. Autorka tworzy narrację z perspektywy Maddy, pozwalając nam tym samym wejść w umysł osoby zmagającej się z tak trudnym schorzeniem jak choroba afektywna dwubiegunowa. Czytelnik towarzyszy dziewczynie zarówno w stanach głębokiej depresji, jak i w okresach manii. To wszystko zostało przedstawione tak realistyczne i bez koloryzowania, że naprawdę byłam w stanie wczuć się w sytuacje i emocje towarzyszące głównej bohaterce. To dzięki swojej wrażliwości i rozmów z lekarzami i osobami chorymi autorka mogła stworzyć tak piękne i jednocześnie ambitne dzieło.
Genova nie boi się pokazać, jak bardzo destrukcyjna potrafi być choroba nie tylko dla osoby chorej, ale i dla jej najbliższych. Członkowie rodziny, jej matka, ojczym, rodzeństwo, wszyscy tak naprawdę cierpią wraz z Maddy. Odczuwają lęk, bo nie zawsze rozumieją, pomagają tak jak potrafią , niekiedy błądząc niczym dzieci we mgle.
Nie sposób nie docenić odwagi autorki w ukazaniu całego spektrum emocji i myśli, jakie towarzyszą osobom dotkniętym chorobą psychiczną. Nie ma tu taniego sentymentalizmu, jest za to szczerość, empatia i próba zrozumienia, co to znaczy być "mniej więcej sobą", kiedy umysł przestaje działać tak, jak powinien.
"Mniej więcej Maddy" to historia, która skłania do refleksji, wzbudza współczucie i, co najważniejsze, pokazuje, że za każdą diagnozą kryje się człowiek, który ma nadzieje, pasje i prawo, by żyć, kochać i być traktowanym na równi z innymi.
Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Filia.
